Συνήθως η ηθκολογική στάση απέναντι σε κάτι στηρίζεται στο φόβο. Και συνήθως, ο φόβος αναπαράγεται με τη βοήθεια της υπερβολής ή του ψεύδους. Κυρίως όμως, με τη βοήθεια της άγνοιας και της ασάφειας.
Το Νοέμβριο του 2009, ήρθε απρόσμενα στο φως της δημοσιότητας μια είδηση που προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη. Χάκερς υπέκλεψαν εμπιστευτικό υλικό από τους υπολογιστές του Τμήματος Κλιματικής Έρευνας του Πανεπιστημίου East Anglia και το διοχέτευσαν στο διαδίκτυο. Το υλικό αυτό αφορούσε σε 3.000 έγγραφασ και 1.709 e-mails κορυφαίων επιστημόνων, που εργάζονταν επίσημα πάνω στην κλιματική αλλαγή, η οποία με τη σειρά της παρουσιάζεται ως σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα με ανάγκη επείγουσας αντιμετώπισης.
Το υλικό φανέρωσε ότι οι παραπάνω επιστήμονες εργάζονταν κατά πάσα πιθανότητα πάνω σε μία απάτη, κατασκευάζοντας ή αποκρύπτοντας στοιχεία προκειμένου να προστατεύσουν την επικρατούσα άποψη σχετικά με την κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με την οποία η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι υπαρκτή και προκαλείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα [...]
Το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Ανταλλαγής Εκπομπών Ρύπων έχει ήδη δημιουργήσει μία αγορά 4 δις.δολαρίων το χρόνο και όσοι πωλούν αυτά τα δικαιώματα βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται ραγδαία.
Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν μακροπρόθεσμα κι άλλες αγορές οικο-υπηρεσιών, όπως η αγορα αέριων ρύπων, η προστασία λεκανών απορροής, βιοποικιλότητας, ελέγχου της διάβρωσης του εδάφους κλπ. Ο Τζέσε Φινκ, οικοκαπιταλιστής κι ο ίδιος, εξηγεί: "Η πρόκληση τώρα είναι να συνδεθούν οι παγκόσμιες κεφαλαιακές αγορές, έτσι ώστε η διατήρηση μιας πεταλούδας στη Βραζιλία να είναι το ίδιο σημαντική για έναν επιχειρηματία στο Σικάγο, όπως και για έναν αγρότη στη Βραζιλία! Αυτό απαιτεί τη δημιουργία ενός τελείως νέου οικονομικού μηχανισμού, ο οποίος θα συνδυάζει τοπικές επιχειρήσεις που θα κατοχυρώνουν αγαθά τέτοιου είδους με διεθνή αρχεία, καταχωρήσεις δικαιωμάτων, συστήματα τηλε-παρακολούθησης, καταγραφή κάλυψης ορίων καθώς και άλλων μηχανισμών αποτύπωσης και τυποποίησης των εμπορεύσιμων αγαθών".
Βρισκόμαστε λοιπόν ένα βήμα πριν την εδραίωση ενός είδους οικο-καπιταλισμού, όπου η σχέση μας με τη φύση θα παρακολουθείται και θα ελέγχεται στενά και όπου θα απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες και τα αγαθά της βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη. Η "αφύπνιση" της οικολογικής μας συνείδησης και η έξαρση της οικο-ηθιλοκογίας έχουν στρώσει το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση με ροδοπέταλα.
Η "Πράσινη Ανάπτυξη" ξεκίνησε ως ένα αποσπασματικό πλάνο της κυβέρνησης Κλίντον, προτού πάρει τη σημερινή της μορφή και αποτελέσει τον πυρήνα του μοντέλου διακυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα και στη συνέχεια των περισσότερων κομμάτων εξουσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και του ΠΑΣΟΚ και του ΓΑΠ). Σήμερα παρουσιάζεται ως εργαλείο διεξόδου από την περιβαλλοντική και την οικονομική κρίση της σύγχρονης ανθρωπότητας.
Ωστόσο, όσοι μελετούν τη νέα πρόταση διακυβέρνησης, διαπιστώνουν ότι πρωταρχικός της στόχος είναι η επαναρύθμιση του υπάρχοντος καπιταλιστικού μοντέλου οικονομίας πάνω σε νέες βάσεις, που είναι σήμερα οι πλέον καταλληλες για να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη του κεφαλαίου και να οδηγήσουν σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Οι βάσεις αυτές είναι το περιβάλλον και κυρίως η ολοκληρωτική εκμετάλλευση της συντήρησής του.
Η οικο-τρομοκρατία και η οικο-ηθικολογία που καλλιεργούνται μεθοδικά στις κοινωνίες διευκολύνουν τη μετάβαση στη νέα μορφή του οικο-καπιταλισμού, ο οποίος, στο όνομα του περιβάλλοντος, θα ελέγξει τον παγκόσμιο πληθυσμό κατευθυνόμενος από τα ίδια υπερ-κομματικά μορφώματα και ο οποίος θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όσων φαινομενικά τώρα μοιάζουν ασύνδετοι με το οικολογικό πνεύμα (όπως οι πολυεθνικές εταιρείες χημικών) και θα συνεχίσει να συμπιέζει τα συμφέροντα των πολιτών, εκπαιδεύοντάς τους να δέχονται παθητικά οποιοδήποτε μέτρο προτείνεται για το "ιερό" περιβάλλον και τη σχέση μας μαζί του.
Ο Γιάννης Μηλιός και ο Πέτρος Ψαρρέας που εργάζονται στον τομέα Ανθρωπιστικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σχολιάζουν: "Ζωτικοί όροι της αναπαραγωγής των εργαζόμενων τέξεων που μέχρι πρότινος δεν υπάγονταν στο κεφάλαιο, ελεύθερα αγαθά και στοιχεία που αφορούν στην ποιότητα του περιβάλλοντος, ενσωματόνονται στην καπιταλιστική οικονομία, ακολουθώντας τους νόμους κίνησης και διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, με την προσφορά τους, μέσω της αγοράς".
Και αναρωτιόμασταν εδώ και καιρό: γιατί τόσο "κόψιμο" Ο Γιωργάκης για την Πράσινη Ανάπτυξη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου