Η Ντόρα

Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη θα υποστηρίξει για περιφεριάρχη Κρήτης τον Χρήστο Μαρκογιαννάκη, κοντράροντας τον υποψήφιο της Ν.Δ. Γιάννη Πλακιωτάκη.

Ποια όμως ήταν η πορεία της Ντόρας και κυρίως που βασίστηκε: Πρώτον και κύριον στο γεγονός ότι είναι κόρη του Κ. Μητσοτάκη και δεύτερον στην συναισθηματική αξιοποίηση της δολοφονίας του άντρα της Π. Μπακογιάννη, βουλευτή της Ν.Δ. και εκλεγμένο στην μονοεδρική της Ευρυτανίας, από τους τρομοκράτες της "17Ν". Έτσι η περιφέρεια του Παύλου αποτέλεσε το εφαλτήριο για την πολιτική καριέρα της Ντόρας η οποία εκλέχτηκε βουλευτίνα στην Ευρυτανία με την Ν.Δ φυσικά. 

Παλιότερα σε συνέντευξή της είχε πει ότι σπόυδασε την πολιτική στο μεγάλο σχολείο του μπαμπά της (Κ. Μητσοτάκη). Και η επίδραση αυτής της σχολής είναι εμφανής μια που έμαθε καλά πως να βάζει τρικλοποδιές στους εσωκομματικούς αντιπάλους της και πως να μεθοδεύει διασπάσεις στον χώρο που την ανέδειξε πολιτικά επειδή, έχει ο καιρός γυρίσματα, δεν της κάθησε η αρχηγία. Και όχι μόνο δεν της κάθησε, αλλά είδε να την αναλαμβανει ο μισητός για το μητσοτακεϊκο, Αντώνης Σαμαράς, οποίος το '93 επικαλούμενος σοβαρούς εθνικούς λόγους έριξε τον μπαμπά από την πρωθυπουργία.

Τώρα, λέει, έχει φτιάξει κάποιο φόρουμ πολιτικού προβληματισμού, προάγγελος πιθανώς του νέου κόμματος που θα φτιάξει. Έλα όμως που με παλιά υλικά δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι νέο και η Ντόρα ανήκει πλέον στο παλιό... 

Την πιο εύστοχη κριτική την δέχτηκε από τον Χρηστο Γιανναρά, ο οποίος της υπενθύμισε, τον καιρό της παντοδυναμίας της, ότι με χαμόγελα δεν κάνεις εξωτερική πολιτική. 

Κλασσική περίπτωση δημοσιοσχεσίτισας, εκμεταλλευόμενη τα όποια ερείσματα που έχει στην Κρήτη προσπαθεί να περάσει τις παλιομοδίτικες-αντιλαϊκές θέσεις της ως το "νέο" στην πολιτική. Απλώς περιμένουμε άλλο ένα γερασμένο εν τη γεννέση του κόμμα που θα αναπαράγει μια απο τα ίδια! 

Στη συνέχεια παραθέτουμε την κριτική του κ. Χ. Γιανναρά ως έχει:

"Μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι διπλωματία σημαίνει συμβιβασμό με προσχήματα, πειθήνια συμμόρφωση με τα εκφρασμένα ή νομιζόμενα θελήματα του ισχυρότερου, υποκρισία και συμπεριφορά οσφυοκάμπτη. Η τρέχουσα αλλά και η ιστορική πραγματικότητα άλλα βεβαιώνουν: Το κύρος και η ισχύς κερδίζονται με την τόλμη, τη ρητή ή διαφαινόμενη, της ελευθερίας από τη σκόπιμη δουλοπρέπεια, την ιδιοτέλεια, το φτηνό συμφέρον. Τα ζεϊμπέκικα του κ. Γιωργάκη Παπανδρέου και τα ακατάσχετα χαμόγελα της κυρίας Ντόρας Μητσοτάκη μάλλον θα περάσουν στα εγχειρίδια Διπλωματίας σαν γκροτέσκα παραδείγματα προς αποφυγήν"

'Καθημερινή" 14-9-08